JAN CHWAŁCZYK urodził się 15 czerwca 1924 roku w Krośnie. W latach 1946-1951 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych), w pracowni prof. Eugeniusza Gepperta. Przez ponad siedemdziesiąt lat pracy artystycznej zajmował się rysunkiem, malarstwem, fotografią, tworzył instalacje przestrzenne, uczestniczył aktywnie w ruchu mail artu, był autorem wystaw i licznych publikacji. Organizował też życie artystyczne we Wrocławiu, wpływając tym samym na wydarzenia dziejące się w kraju.
W latach 50. współtworzył, m.in. wraz z żoną, artystką Wandą Gołkowską, grupę Poszukiwania Formy i Koloru, a następnie w latach 60. Grupę Wrocławską. W 1965 roku brał udział w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, a w 1966 w Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. Na przełomie lat 60. i 70. obok Jerzego Ludwińskiego uczestniczył w działalności wrocławskiej Galerii pod Moną Lizą, gdzie w 1969 roku zaprezentował swoją wystawę indywidualną „Portrety i Autoportrety”. Od połowy lat 60. brał także wielokrotnie udział w słynnych Plenerach Koszalińskich w Osiekach. W latach 70. włączył się w nurt sztuki konceptualnej realizując swoje prace: „Portret Sztuki” (1972), akcję „Kontrapunkt” (w latach 1972-1974), a także prowadząc we Wrocławiu Galerię Informacji Kreatywnej (w latach 1972-1975). Na Sympozjum Wrocław ’70 Chwałczyk przedstawił projekt „Reproduktora Widma Słonecznego”, a 9 maja zrealizował koncepcję Henryka Stażewskiego pt. „Kompozycja przestrzenna nieograniczona” („9 promieni światła na niebie”), wyświetlając przez 85 minut kolorowe promienie światła rzucane w przestrzeń wrocławskiego nieba przez 9 reflektorów. Instalacja ta została zrealizowana powtórnie w 2008 roku przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie, dzięki inicjatywie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Już od połowy lat 60. światło i cień oraz tworzone przez nie barwy stały się głównym polem zainteresowania dla tego artysty, a także inspiracją dla jego twórczości. Przez kolejne dekady realizował przestrzenne kompozycje i instalacje, nazywane „Reproduktorami światła i cienia”, w których analizował struktury fizyczne i wizualne efekty związane z problematyką światła. W latach 90. Chwałczyk brał także udział w plenerach dla artystów posługujących się językiem geometrii organizowanych przez Bożenę Kowalską. W 2006 roku artysta otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2011 roku został uhonorowany Srebrnym Medalem Zasłużonego Kulturze Gloria Artis.
W 2014 roku Jan Chwałczyk poślubił Ewę Ludwińską. Zmarł 10 grudnia 2018 roku we Wrocławiu.
Autorami zdjęć są (m.in.):
Jagoda Barczyńska, Michał Diament, Zdzisław Jurkiewicz, Andrzej Lachowicz, Jarek Nowak, Ireneusz Pierzgalski, Michał Stenzel, Armand Urbaniak.